ogrd-niespodzianek

Tą nowinę zostawiłam tylko dla siebie. Pan R. miał mieć 30. urodziny w następny weekend. Czy można znaleźć lepszy prezent na taką okazję?

Czy to był przypadek? Ależ skąd. Może jeszcze pół roku temu nie wiedziałabym co robić w takiej sytuacji. Nie dlatego, że dziecko byłoby przeszkodą w moich planach na dziś, jutro, na rok, na całą przyszłość. Nie dlatego, że takie życie jakie mam, z kotem i “narzeczonym” - tymi samymi od 2 lat, odpowiadało mi całkowicie. Ale jak można mieć dziecko, kiedy samemu potrzebuje się pomocy. Jak można kochać dziecko, gdy nie kocha się siebie samego. Jak nauczyć go walki przed wszelkim złem tego świata, gdy ty sam boisz się zrobić krok do przodu, bo nie jesteś pewna czy jest to na pewno krok we właściwą stronę. I tak każdej zimy... Ale Ta Chwila stała się w samym środku lata. Mogła być już na wiosnę, gdy wszystko wokół – w tym moje życie - kwitło i nabierało intensywności barw. Ale zdarzyło się w pełni lata. Tuż przed wyjazdem na urlop do uroczej Chorwacji.

A więc jestem w ciąży. Choć może powinnam napisać Ciąży – bo jednak jest to stan wyjątkowy. Nie tylko z powodu zmiany wszelakich rozmiarów typowych dla kobiety (biust, talia, biodra) ale w szczególności z powodu zmiany stanu ducha i umysłu. No bo jak wyjaśnić fakt, że mimo wieloletniej “zimowej” depresji objawiającej się niestety już w pierwszych październikowych teraz mimo szarości i deszczu od pierwszych dni kalendarzowej jesieni wszystko wokół jest dla mnie cudowne, pełne słońca i radości. Banał? Możliwe, ale na razie nie znajduję innych słów na określenie tego wszystkiego co dzieje się wewnątrz mnie.